Bu makale, zorunlu tasfiye, sigorta fonlarından otomatik pozisyon azaltmaya kadar sürekli sözleşmelerin risk yönetimi yöntemlerinin derinlemesine bir analizini sunmakta, borsanın risk kontrol mekanizmasını açıklamakta ve yatırımcılara başa çıkma stratejileri sunmaktadır. (Özet: Kripto Kumarbazın Kan Rekoru: Sözleşmede Arzuyla Beslenme, Kader Tarafından Yutuldu – Zhejiang Reborn, James Wynn, Liang Xi) (Arka plan eki: Balina James Wynn "kaybeder ve yenilgiyi kabul eder": Sözleşmeyi açmaktan vazgeçin, bu düşmüş yerden ayrılmak istiyorum) Pozisyonları kapatmak ve tasfiye etmek, borsanın ve her tüccarın er ya da geç yüzleşmesi gereken "kader"dir. Bir pozisyon açmak, duygular, inançlar ve fantezilerle dolu bir ilişkinin başlangıcıysa, o zaman bir pozisyonu kapatmak, isteyerek veya istemeyerek hikayenin sonudur. Borsa için zorunlu tasfiye aslında nankör bir angaryadır. Sadece kullanıcıları rahatsız etmekle kalmaz, aynı zamanda hafif bir dikkatsizlik de kolayca pozisyonlara yol açabilir ve kayıplara neden olabilir ve başınız belaya girdiğinde kimse size acımaz. Bu nedenle, nihai "güçlü" olanı elde etmek için gerçek çaba gerektirir. Başka bir deyişle, sözde servet yaratma etkisinden bağımsız olarak, takas mekanizması bir borsanın vicdanı ve sorumluluğudur. Bugün sadece yapı ve algoritmalardan bahsedeceğiz, zorla tasfiyenin gerçek mantığı nedir? Takas modeli piyasanın genel güvenliğini nasıl korur? Kaldıraç Feragatnamesi: Yanıldığımı düşünüyorsanız, haklısınız. Eğlence feragatnamesi: Sayıları çok fazla umursamayın, mantığı anlamaya odaklanın, sadece bir göz atın, Tu Yile! Bölüm 1: Sürekli Sözleşmeler için Temel Risk Yönetimi Çerçevesi Sürekli sözleşmeler, yatırımcıların sermayelerini artırmak için kaldıraç kullanmalarına ve böylece potansiyel olarak ilk anaparalarının çok ötesinde getiri elde etmelerine olanak tanıyan karmaşık bir finansal türevdir. Bununla birlikte, bu yüksek ödülün potansiyeli, eşit veya daha fazla riskle birlikte gelir. Kaldıraç, yalnızca potansiyel karları değil, aynı zamanda potansiyel kayıpları da büyütür ve risk yönetimini sürekli sözleşme ticaretinin ayrılmaz bir bileşeni haline getirir. Bu sistemin özü, tek bir mekanizma değil, bireysel hesap likidasyonundan kaynaklanan kayıpları kontrol edilebilir bir aralıkta sınırlamayı, yayılmasını ve tüm ticaret ekosistemini etkilemesini önlemeyi amaçlayan, birbiriyle ilişkili ve katmanlı birden fazla savunma katmanından oluşan bir dizi "merdiven" risk kontrol süreci olan yüksek kaldıraçlı ticaretin getirdiği sistemik riskleri etkin bir şekilde kontrol etmek ve çözmektir. Şelalenin gücünü derenin yumuşaklığına nasıl dönüştürebilirsiniz: serbest bırakma, damlayan su, sertlik ve yumuşaklık. Risk azaltmanın üç ayağı Borsanın risk yönetimi çerçevesi, bireyden sisteme, rutinden aşırıya kadar kapsamlı bir savunma ağı oluşturan üç sütuna dayanır: Zorunlu Tasfiye: Bu, risk yönetimi için ilk ve en yaygın kullanılan savunma hattıdır. Piyasa fiyatı tüccar için olumsuz bir yönde hareket ettiğinde ve marj bakiyesinin pozisyonu korumak için yetersiz kalmasına neden olduğunda, borsanın risk motoru otomatik olarak müdahale eder ve kaybeden pozisyonu zorla kapatır. Sigorta Fonu: Bu, sistemik riske karşı tampon görevi gören ikinci savunma hattıdır. Piyasa oynaklığının yüksek olduğu zamanlarda, tasfiye pozisyonları, yatırımcının iflas fiyatından (yani zararın tüm marjı tükettiği fiyattan) daha kötü bir fiyattan işlem görebilir ve ortaya çıkan ek kayıplar (yani "çapraz pozisyon kayıpları") Sigorta Fonu tarafından karşılanacaktır. Otomatik Pozisyon Azaltma (ADL): Bu, son ve nadiren tetiklenen savunma hattıdır. ADL mekanizması ancak aşırı piyasa koşulları (yani "siyah kuğu" olayları) büyük bir tasfiyeyle sonuçlandıktan ve risk koruma fonunu tükettikten sonra devreye girer. Piyasadaki en karlı ve yüksek kaldıraçlı ters pozisyonların azaltılmasını zorlayarak Risk Koruma Fonu tarafından karşılanamayan kayıpları telafi eder, böylece borsanın ödeme gücünü ve tüm piyasanın nihai istikrarını sağlar. Bu üç sütun birlikte, mantıklı ve titiz bir risk kontrol zinciri oluşturur ve tüm sistemin tasarım felsefesi, ekonomide yüksek riskli kaldıraçlı ticaret ortamında risk katmanlama ilkesini açıklığa kavuşturan bir tür "sosyal sözleşme" olarak anlaşılabilir. Yatırımcı Riski – > Riski Koruma Fonu – > Otomatik Pozisyon Azaltma (ADL) Başlangıçta risk, hesaplarında yeterli marj olmasını sağlamaktan sorumlu olan bireysel tüccarlar tarafından karşılanır. Bireysel sorumluluklar yerine getirilemezse, risk, kolektif fonlardan oluşan bir tampon havuza (tasfiye ücretleri vb. yoluyla), Risk Koruma Fonu'na aktarılır. Yalnızca aşırı durumlarda, bu toplu tampon havuzu şoka dayanamadığında, risk, otomatik pozisyon azaltma yoluyla doğrudan piyasadaki en karlı katılımcılara aktarılacaktır. Bu katmanlama mekanizması, tüm ticaret ekosisteminin sağlığını ve istikrarını koruyarak risk izolasyonunu ve emilimini en üst düzeye çıkarmak için tasarlanmıştır. Bölüm 2: Risk Temeli: Marj ve Kaldıraç Sürekli sözleşme ticaretinde, marj ve kaldıraç, bir yatırımcının riske maruz kalmasını ve potansiyel kar ve zararını belirleyen en temel iki faktördür. Bu iki kavramın ve etkileşimlerinin derinlemesine anlaşılması, riski etkin bir şekilde yönetmek ve zorunlu likidasyondan kaçınmak için esastır. Başlangıç Teminatı ve Sürdürme Teminatı Teminatı, yatırımcıların kaldıraçlı pozisyonları açmak ve sürdürmek için yatırmaları ve kilitlemeleri gereken teminattır. İki temel seviyeye ayrılmıştır: Başlangıç Teminatı: Bu, kaldıraçlı bir pozisyon açmak için gereken minimum teminattır. Bir yatırımcının kaldıraçlı ticarete katılması için bir "giriş biletine" eşdeğerdir ve genellikle pozisyonun kavramsal değerinin kaldıraç çarpanına bölünmesiyle hesaplanır. Örneğin, 10x kaldıraçla 10.000 USDT değerinde bir pozisyon açmak için, bir yatırımcının başlangıç teminatı olarak 1.000 USDT yatırması gerekir. Sürdürme marjı: Bu, açık bir pozisyonu sürdürmek için gereken minimum teminattır. Başlangıç marjından sayısal olarak daha düşük olan dinamik olarak değişen bir eşiktir. Piyasa fiyatı olumsuz bir yönde hareket ettiğinde zorunlu bir likidasyon prosedürü tetiklenir ve yatırımcının marj bakiyesinin (başlangıç marjı +/- gerçekleşmemiş P&L) sürdürme marjı seviyesinin altına düşmesine neden olur. Sürdürme Teminat Oranı (MMR): en düşük teminat sürdürme oranını ifade eder Teminat Modeli Analizi: Karşılaştırmalı Analiz Borsalar genellikle farklı yatırımcıların risk yönetimi ihtiyaçlarını karşılamak için çeşitli teminat modelleri sağlar, üç ana tür vardır: İzole Teminat: Bu modelde, tüccarlar her pozisyona belirli bir miktarda marj tahsis eder. Her pozisyonun riskleri birbirinden izole edilmiştir ve bir tasfiye durumunda, bir yatırımcının katlanması gereken maksimum kayıp, o pozisyon için tahsis edilen marjla sınırlıdır ve hesaptaki diğer fonları veya diğer pozisyonları etkilemeyecektir. Çapraz Marj: Bu modelde, bir yatırımcının vadeli işlem hesabındaki mevcut tüm bakiyeler, tüm açık pozisyonlar için paylaşılan marj olarak kabul edilir. Bu, bir pozisyonun kaybının, hesaptaki diğer mevcut fonlar veya diğer karlı pozisyonların gerçekleşmemiş kârı ile dengelenebileceği ve tek bir pozisyonun tasfiye edilme riskini azaltabileceği anlamına gelir. Ancak bir tasfiye tetiklendiğinde, tüccarlar yalnızca tek bir pozisyon için marjı değil, hesaplarındaki tüm fonları kaybedebilirler. Portföy Marjı: Bu, deneyimli kurumsal veya profesyonel tüccarlar için tasarlanmış daha karmaşık bir marj hesaplama modelidir. Spot, vadeli işlemler, opsiyonlar ve çoklu enstrümanlar dahil olmak üzere tüm portföyün genel riskine dayalı olarak marj gereksinimlerini değerlendirir. Portföy marj modeli, farklı pozisyonlar arasındaki riskten korunma etkisini belirleyerek ve hesaplayarak, iyi korunmuş ve çeşitlendirilmiş portföyler için marj gereksinimlerini önemli ölçüde azaltabilir ve böylece sermaye kullanımını büyük ölçüde iyileştirebilir. Kademeli marj sistemi (risk limiti) Tek bir yatırımcının çok büyük bir pozisyon tutmasını önlemek ve güçlü likidite sırasında piyasa likiditesi üzerinde büyük bir etkisi olabilmesi için, borsalar genellikle risk limiti olarak da bilinen kademeli bir marj sistemi uygular. Sistemin temel mantığı şudur: pozisyon ne kadar büyükse, risk de o kadar yüksek olur, bu nedenle daha sıkı risk kontrol önlemleri gereklidir. ...
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
On bahis on kaybetmek mi? Vadeli İşlemlerin risklerini "kader" ve borsanın "yenilmez" yolunu çözümlemek
Bu makale, zorunlu tasfiye, sigorta fonlarından otomatik pozisyon azaltmaya kadar sürekli sözleşmelerin risk yönetimi yöntemlerinin derinlemesine bir analizini sunmakta, borsanın risk kontrol mekanizmasını açıklamakta ve yatırımcılara başa çıkma stratejileri sunmaktadır. (Özet: Kripto Kumarbazın Kan Rekoru: Sözleşmede Arzuyla Beslenme, Kader Tarafından Yutuldu – Zhejiang Reborn, James Wynn, Liang Xi) (Arka plan eki: Balina James Wynn "kaybeder ve yenilgiyi kabul eder": Sözleşmeyi açmaktan vazgeçin, bu düşmüş yerden ayrılmak istiyorum) Pozisyonları kapatmak ve tasfiye etmek, borsanın ve her tüccarın er ya da geç yüzleşmesi gereken "kader"dir. Bir pozisyon açmak, duygular, inançlar ve fantezilerle dolu bir ilişkinin başlangıcıysa, o zaman bir pozisyonu kapatmak, isteyerek veya istemeyerek hikayenin sonudur. Borsa için zorunlu tasfiye aslında nankör bir angaryadır. Sadece kullanıcıları rahatsız etmekle kalmaz, aynı zamanda hafif bir dikkatsizlik de kolayca pozisyonlara yol açabilir ve kayıplara neden olabilir ve başınız belaya girdiğinde kimse size acımaz. Bu nedenle, nihai "güçlü" olanı elde etmek için gerçek çaba gerektirir. Başka bir deyişle, sözde servet yaratma etkisinden bağımsız olarak, takas mekanizması bir borsanın vicdanı ve sorumluluğudur. Bugün sadece yapı ve algoritmalardan bahsedeceğiz, zorla tasfiyenin gerçek mantığı nedir? Takas modeli piyasanın genel güvenliğini nasıl korur? Kaldıraç Feragatnamesi: Yanıldığımı düşünüyorsanız, haklısınız. Eğlence feragatnamesi: Sayıları çok fazla umursamayın, mantığı anlamaya odaklanın, sadece bir göz atın, Tu Yile! Bölüm 1: Sürekli Sözleşmeler için Temel Risk Yönetimi Çerçevesi Sürekli sözleşmeler, yatırımcıların sermayelerini artırmak için kaldıraç kullanmalarına ve böylece potansiyel olarak ilk anaparalarının çok ötesinde getiri elde etmelerine olanak tanıyan karmaşık bir finansal türevdir. Bununla birlikte, bu yüksek ödülün potansiyeli, eşit veya daha fazla riskle birlikte gelir. Kaldıraç, yalnızca potansiyel karları değil, aynı zamanda potansiyel kayıpları da büyütür ve risk yönetimini sürekli sözleşme ticaretinin ayrılmaz bir bileşeni haline getirir. Bu sistemin özü, tek bir mekanizma değil, bireysel hesap likidasyonundan kaynaklanan kayıpları kontrol edilebilir bir aralıkta sınırlamayı, yayılmasını ve tüm ticaret ekosistemini etkilemesini önlemeyi amaçlayan, birbiriyle ilişkili ve katmanlı birden fazla savunma katmanından oluşan bir dizi "merdiven" risk kontrol süreci olan yüksek kaldıraçlı ticaretin getirdiği sistemik riskleri etkin bir şekilde kontrol etmek ve çözmektir. Şelalenin gücünü derenin yumuşaklığına nasıl dönüştürebilirsiniz: serbest bırakma, damlayan su, sertlik ve yumuşaklık. Risk azaltmanın üç ayağı Borsanın risk yönetimi çerçevesi, bireyden sisteme, rutinden aşırıya kadar kapsamlı bir savunma ağı oluşturan üç sütuna dayanır: Zorunlu Tasfiye: Bu, risk yönetimi için ilk ve en yaygın kullanılan savunma hattıdır. Piyasa fiyatı tüccar için olumsuz bir yönde hareket ettiğinde ve marj bakiyesinin pozisyonu korumak için yetersiz kalmasına neden olduğunda, borsanın risk motoru otomatik olarak müdahale eder ve kaybeden pozisyonu zorla kapatır. Sigorta Fonu: Bu, sistemik riske karşı tampon görevi gören ikinci savunma hattıdır. Piyasa oynaklığının yüksek olduğu zamanlarda, tasfiye pozisyonları, yatırımcının iflas fiyatından (yani zararın tüm marjı tükettiği fiyattan) daha kötü bir fiyattan işlem görebilir ve ortaya çıkan ek kayıplar (yani "çapraz pozisyon kayıpları") Sigorta Fonu tarafından karşılanacaktır. Otomatik Pozisyon Azaltma (ADL): Bu, son ve nadiren tetiklenen savunma hattıdır. ADL mekanizması ancak aşırı piyasa koşulları (yani "siyah kuğu" olayları) büyük bir tasfiyeyle sonuçlandıktan ve risk koruma fonunu tükettikten sonra devreye girer. Piyasadaki en karlı ve yüksek kaldıraçlı ters pozisyonların azaltılmasını zorlayarak Risk Koruma Fonu tarafından karşılanamayan kayıpları telafi eder, böylece borsanın ödeme gücünü ve tüm piyasanın nihai istikrarını sağlar. Bu üç sütun birlikte, mantıklı ve titiz bir risk kontrol zinciri oluşturur ve tüm sistemin tasarım felsefesi, ekonomide yüksek riskli kaldıraçlı ticaret ortamında risk katmanlama ilkesini açıklığa kavuşturan bir tür "sosyal sözleşme" olarak anlaşılabilir. Yatırımcı Riski – > Riski Koruma Fonu – > Otomatik Pozisyon Azaltma (ADL) Başlangıçta risk, hesaplarında yeterli marj olmasını sağlamaktan sorumlu olan bireysel tüccarlar tarafından karşılanır. Bireysel sorumluluklar yerine getirilemezse, risk, kolektif fonlardan oluşan bir tampon havuza (tasfiye ücretleri vb. yoluyla), Risk Koruma Fonu'na aktarılır. Yalnızca aşırı durumlarda, bu toplu tampon havuzu şoka dayanamadığında, risk, otomatik pozisyon azaltma yoluyla doğrudan piyasadaki en karlı katılımcılara aktarılacaktır. Bu katmanlama mekanizması, tüm ticaret ekosisteminin sağlığını ve istikrarını koruyarak risk izolasyonunu ve emilimini en üst düzeye çıkarmak için tasarlanmıştır. Bölüm 2: Risk Temeli: Marj ve Kaldıraç Sürekli sözleşme ticaretinde, marj ve kaldıraç, bir yatırımcının riske maruz kalmasını ve potansiyel kar ve zararını belirleyen en temel iki faktördür. Bu iki kavramın ve etkileşimlerinin derinlemesine anlaşılması, riski etkin bir şekilde yönetmek ve zorunlu likidasyondan kaçınmak için esastır. Başlangıç Teminatı ve Sürdürme Teminatı Teminatı, yatırımcıların kaldıraçlı pozisyonları açmak ve sürdürmek için yatırmaları ve kilitlemeleri gereken teminattır. İki temel seviyeye ayrılmıştır: Başlangıç Teminatı: Bu, kaldıraçlı bir pozisyon açmak için gereken minimum teminattır. Bir yatırımcının kaldıraçlı ticarete katılması için bir "giriş biletine" eşdeğerdir ve genellikle pozisyonun kavramsal değerinin kaldıraç çarpanına bölünmesiyle hesaplanır. Örneğin, 10x kaldıraçla 10.000 USDT değerinde bir pozisyon açmak için, bir yatırımcının başlangıç teminatı olarak 1.000 USDT yatırması gerekir. Sürdürme marjı: Bu, açık bir pozisyonu sürdürmek için gereken minimum teminattır. Başlangıç marjından sayısal olarak daha düşük olan dinamik olarak değişen bir eşiktir. Piyasa fiyatı olumsuz bir yönde hareket ettiğinde zorunlu bir likidasyon prosedürü tetiklenir ve yatırımcının marj bakiyesinin (başlangıç marjı +/- gerçekleşmemiş P&L) sürdürme marjı seviyesinin altına düşmesine neden olur. Sürdürme Teminat Oranı (MMR): en düşük teminat sürdürme oranını ifade eder Teminat Modeli Analizi: Karşılaştırmalı Analiz Borsalar genellikle farklı yatırımcıların risk yönetimi ihtiyaçlarını karşılamak için çeşitli teminat modelleri sağlar, üç ana tür vardır: İzole Teminat: Bu modelde, tüccarlar her pozisyona belirli bir miktarda marj tahsis eder. Her pozisyonun riskleri birbirinden izole edilmiştir ve bir tasfiye durumunda, bir yatırımcının katlanması gereken maksimum kayıp, o pozisyon için tahsis edilen marjla sınırlıdır ve hesaptaki diğer fonları veya diğer pozisyonları etkilemeyecektir. Çapraz Marj: Bu modelde, bir yatırımcının vadeli işlem hesabındaki mevcut tüm bakiyeler, tüm açık pozisyonlar için paylaşılan marj olarak kabul edilir. Bu, bir pozisyonun kaybının, hesaptaki diğer mevcut fonlar veya diğer karlı pozisyonların gerçekleşmemiş kârı ile dengelenebileceği ve tek bir pozisyonun tasfiye edilme riskini azaltabileceği anlamına gelir. Ancak bir tasfiye tetiklendiğinde, tüccarlar yalnızca tek bir pozisyon için marjı değil, hesaplarındaki tüm fonları kaybedebilirler. Portföy Marjı: Bu, deneyimli kurumsal veya profesyonel tüccarlar için tasarlanmış daha karmaşık bir marj hesaplama modelidir. Spot, vadeli işlemler, opsiyonlar ve çoklu enstrümanlar dahil olmak üzere tüm portföyün genel riskine dayalı olarak marj gereksinimlerini değerlendirir. Portföy marj modeli, farklı pozisyonlar arasındaki riskten korunma etkisini belirleyerek ve hesaplayarak, iyi korunmuş ve çeşitlendirilmiş portföyler için marj gereksinimlerini önemli ölçüde azaltabilir ve böylece sermaye kullanımını büyük ölçüde iyileştirebilir. Kademeli marj sistemi (risk limiti) Tek bir yatırımcının çok büyük bir pozisyon tutmasını önlemek ve güçlü likidite sırasında piyasa likiditesi üzerinde büyük bir etkisi olabilmesi için, borsalar genellikle risk limiti olarak da bilinen kademeli bir marj sistemi uygular. Sistemin temel mantığı şudur: pozisyon ne kadar büyükse, risk de o kadar yüksek olur, bu nedenle daha sıkı risk kontrol önlemleri gereklidir. ...