Emek Bayramı Düşünceleri: Aşırı Üretim Sorunu ve Zenginlik Birikimi Yolu

Uluslararası Emekçiler Günü geliyor. Bu bayram, 1 Mayıs 1886'da Amerika'nın Chicago kentinde işçilerin 8 saatlik iş günü talebiyle gerçekleştirdiği büyük ölçekli grevden kaynaklanmaktadır.

Bu mevsimde, bazı ekonomistlerin iş yasalarının kaldırılmasını ve tamamen serbest istihdam sisteminin uygulanmasını savunduğunu sıklıkla görüyoruz. Ancak, ekonomik teorilerin ve ekonomistlerin görüşlerinin kaçınılmaz olarak bir duruş ve eğilim taşıdığını anlamamız gerekiyor. Kendi duruşlarını gizlemeye çalışsalar bile, bir şey söyledikleri an, eğilimlerini açığa çıkaracaklardır.

Bu ekonomistlerin duruşu genellikle kapitalistler veya işverenler lehine olmaktadır. Sözleri, ünlü bir yazarın "kapitalistlerin köpeği" tanımına uygun olabilir - zenginlere eğilirken, yoksullara ise kükreyerek saldırmaktadır.

Ancak, bu akademisyenlerin çalışma düzeni ile ticaret savaşları, sıcak savaşlar arasındaki nedensellik ilişkisi üzerine yaptığı argümanlar ciddi eksiklikler içermektedir. Aslında, aşırı mesai ve aşırı üretim, kapitalistleri yurt dışı pazarlarını genişletmeye zorlamış ve 17. ile 19. yüzyıllar arasındaki küresel sömürge savaşlarına yol açmıştır.

İnsan üretimi kabaca üç aşamaya ayrılabilir:

1. Kendine yeterlilik aşaması: Üretim yalnızca kişinin temel ihtiyaçlarını karşılar, başkalarıyla rekabet etmez.

2. Başkalarının ihtiyaçlarını karşılayan üretim aşaması: Pazar talebine dayanarak üretimi artırmak, ta ki pazar doygunluğuna ulaşana kadar.

3. Kar amacıyla üretim aşaması: Gerçek talebi göz ardı ederek, yalnızca kâr elde edebilmek için üretimi sürekli olarak genişletmek.

Üçüncü aşama, "kapitalist üretim tarzı"nın özelliğidir. Bu modelde, kapitalistler, yüksek kâr elde edebilecekleri yerleri görür görmez oraya akın eden spekülatörler gibidir; bu da nihayetinde arz fazlasına ve değer kaybına yol açar.

Kar elde etmek için üretilen bu model, kör bir şekilde popüler projeleri takip etmekle aynı şeydir; her ikisi de negatif bir oyun durumudur. Ekonominin genel olarak kabul ettiği üretim fazlası sorunu, esasen bu tür bir içe dönme sonucudur.

Anahtar dönüşüm noktası, üretimin amacının "insan için" mi yoksa "para için" mi olduğudur. Üretim, insan merkezli olmaktan para merkezli olmaya geçtiğinde, insan kâr sağlamak için bir araç haline gelir.

Bu sistemde, işçiler gerçek hayvanlardan bile daha kötü durumdadır. Kendi masraflarını karşılayarak yaşamak zorundalar ve sürekli olarak hayatlarını patronları için yakmak zorundalar. Bu nedenle, kapitalistlerin en çok korktuğu şey, işçilerin "yatmayı" seçmeleridir.

Sıradan insanlar için, herkesin sermayedar olduğu sözde mali özgürlüğü peşinde koşmak genellikle bir zeka tuzağıdır. Gerçek anlamda makul bir mali özgürlük, belki de belirli bir süre boyunca çalışarak uzun vadeli özgürlük elde etmektir.

Mevcut tarihsel aşamada, sıradan insanlar zorlukları nasıl aşabilir? Anahtar, sorunları daha yüksek bir açıdan görmektir. Eğer kapitalistlerin davranışları esasen kör bir şekilde trendleri takip etmekse, o zaman bu aşırı üretimden nasıl faydalanılacağına dair akıllıca bir yaklaşım geliştirmek gerekir.

Gündelik insanlar için, buna katılmak akıllıca olmayabilir. Daha iyi bir seçenek, aşırı üretim ve sermaye çılgınlığının zayıflıklarını kullanarak, göreceli olarak kıt varlıkları istikrarlı bir şekilde tutmak olabilir. Mevcut ortamda, Bitcoin dikkate değer bir seçenek olabilir.

Sonuç olarak, bu Emek Bayramı'nda sadece işçi haklarını düşünmekle kalmamalı, aynı zamanda mevcut üretim yöntemlerinin sorunlarını da sorgulamalı ve akıllıca birikim yolları aramalıyız.