Fakir ve sefil bir haldeyken, başkalarına kötü niyetle böyle şeyler söyleyebiliyorum, çünkü 20 yıldan fazla bir süredir dolup taşan bir şanssızlık yaşıyorum, her şeyin iki katı çaba ile yarısını elde ediyormuşum gibi, sanki tüm dünya bana karşıymış gibi, neden şanssız olan ve yaralanan hep ben oluyorum? Sıklıkla gökyüzüne bu soruyu soruyorum, ama bunu bu kadar seviyesiz bir şekilde söylemiyorum, her ne kadar anlamları aynı olsa da...

Bu tür insanlar / Bu aşamadaki insanlar, hadi bakalım, ben parasızken aslında senden daha öfkeliydim, daha önce senden çok daha kötüydüm, benden daha iyi yaşayan herkesin ölmesini isterdim, bu yüzden beni bir ruh olarak düşün, param tamamen ruh parası, gökyüzü ve yer bankası tarafından basıldı, birkaç milyonum senin birkaç parana yetmez, sana yardımcı olabileceğim sadece bu kadar.