Ne kadar maddi durumu kötü olan bir aile olursa, evdeki eşyalar sanki kök salmış gibi, o kadar birikiyor ve en sonunda adım atacak yer kalmıyor.
Her odanın duvarında sıkıca çivilenmiş küçük raflar var, her birinin üzerinde benzer nesneler sıralanmış - neredeyse aynı görünen iki tane kupa, üç tane benzer tarzda gözlük, hatta kıyafet askısı için beş altı farklı model bulmak mümkün, kimse neden bu kadar çok alındığını söyleyemiyor.
Mutfak tam bir felaket bölgesi. Dolap kapakları açıldığında, poşetlerin poşetlerin içine girdiği, büyük poşetlerin küçük poşetlerin içine geçtiği, şeffaf fenerler gibi sarkarak dolap kapaklarından yere kadar uzandığı görülüyor; yirmi kadar bez birikmiş, dökülen, solmuş, kenarları yıpranmış olanlar, lavabonun kenarında küçük bir mezar gibi duruyor. Nadiren kullanılan rafta, eğri büğrü dizilmiş çeşitli çömlek ve kaplar var: ağzı kırık emaye kap, kulpu eksik cam kâse, on yıllık paslanmaz çelik kaşık, hatta pasta kesmek için üç tane plastik bıçak bile saklanıyor, "ya lazım olursa" diye.
Çekmece açıldığında bir anda korkutabilir, kullanım kılavuzu, cep telefonu şarj cihazından on yıl önceki mikrodalgaya kadar birikmiş, üç yıl geçmiş grip ilacı ve beş yıl önceki elektrik faturası birbirine sıkışmış, altında da çocuğun ilkokulda aldığı ödül belgesi var, kağıtlar sararıp gevrekleşmiş. Duvarın çatlaklarında eski piller sıkışmış, yatak altında yırtık ayakkabı kutuları var, dolabın tepe kısmındaki boşluk bile buruşuk alışveriş torbalarıyla dolmuş, sanki en küçük bir alanı israf etmekten korkuyormuş gibi.
Buzdolabının derin dondurucusu tam bir "zaman kapsülü"; dondurulmuş etler sert bir şekilde donmuş, ambalaj torbasındaki tarih çoktan belirsizleşmiş, kimse bunun geçen yıl mı yoksa ondan önceki yıl mı olduğunu kesin olarak bilemiyor; köşede beş yıldır dondurulmuş yarım paket mantı gizleniyor, plastik yüzey çekmeceye yapışmış durumda, ama hep "belki bir gün yemek isterim" diyor.
Dolap kapısını kapatamayacak kadar dolu, eski pamuk ceketler, tüylenmiş kazaklar, küçülmüş kot pantolonlar dağ gibi yığılmış, yıllardır giyilmediği halde dört tane depolama kutusu daha alınmış ve doldurulmuş, kutuların üstünde biriken tozla yazı yazılabilir. Yatak başlığına yerleştirilen çekmecede, şarj kabloları bir yığın haline gelmiş, eski telefonlar bir tuğla gibi yığılmış, birkaç sızıntı yapan pil, kullanılmayan üç anahtar seti var, hatta bir kenarda yalnız bir gözlük camı, hangi gözlükten düştüğünü kimse hatırlamıyor.
Banyodaki köşede, şampuan denemeleri ve otelden getirilen tek kullanımlık diş fırçaları yarım sepet dolusu birikmiş, etiketleri sararmış, ama hep “otelde kalınca kullanırım” diye düşünülüyor, sonuç olarak giderek daha fazla birikiyor, ayak yıkama lavabosuna bile yer kalmıyor. Tüm ev, içine doldurulmuş bir çekmece gibi, nefes almakta zorlanıyor, ama sürekli yeni "belki faydalı olur" şeyler ekleniyor. #山寨季来了？##Gate 6月透明度报告#
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Ne kadar maddi durumu kötü olan bir aile olursa, evdeki eşyalar sanki kök salmış gibi, o kadar birikiyor ve en sonunda adım atacak yer kalmıyor.
Her odanın duvarında sıkıca çivilenmiş küçük raflar var, her birinin üzerinde benzer nesneler sıralanmış - neredeyse aynı görünen iki tane kupa, üç tane benzer tarzda gözlük, hatta kıyafet askısı için beş altı farklı model bulmak mümkün, kimse neden bu kadar çok alındığını söyleyemiyor.
Mutfak tam bir felaket bölgesi. Dolap kapakları açıldığında, poşetlerin poşetlerin içine girdiği, büyük poşetlerin küçük poşetlerin içine geçtiği, şeffaf fenerler gibi sarkarak dolap kapaklarından yere kadar uzandığı görülüyor; yirmi kadar bez birikmiş, dökülen, solmuş, kenarları yıpranmış olanlar, lavabonun kenarında küçük bir mezar gibi duruyor. Nadiren kullanılan rafta, eğri büğrü dizilmiş çeşitli çömlek ve kaplar var: ağzı kırık emaye kap, kulpu eksik cam kâse, on yıllık paslanmaz çelik kaşık, hatta pasta kesmek için üç tane plastik bıçak bile saklanıyor, "ya lazım olursa" diye.
Çekmece açıldığında bir anda korkutabilir, kullanım kılavuzu, cep telefonu şarj cihazından on yıl önceki mikrodalgaya kadar birikmiş, üç yıl geçmiş grip ilacı ve beş yıl önceki elektrik faturası birbirine sıkışmış, altında da çocuğun ilkokulda aldığı ödül belgesi var, kağıtlar sararıp gevrekleşmiş. Duvarın çatlaklarında eski piller sıkışmış, yatak altında yırtık ayakkabı kutuları var, dolabın tepe kısmındaki boşluk bile buruşuk alışveriş torbalarıyla dolmuş, sanki en küçük bir alanı israf etmekten korkuyormuş gibi.
Buzdolabının derin dondurucusu tam bir "zaman kapsülü"; dondurulmuş etler sert bir şekilde donmuş, ambalaj torbasındaki tarih çoktan belirsizleşmiş, kimse bunun geçen yıl mı yoksa ondan önceki yıl mı olduğunu kesin olarak bilemiyor; köşede beş yıldır dondurulmuş yarım paket mantı gizleniyor, plastik yüzey çekmeceye yapışmış durumda, ama hep "belki bir gün yemek isterim" diyor.
Dolap kapısını kapatamayacak kadar dolu, eski pamuk ceketler, tüylenmiş kazaklar, küçülmüş kot pantolonlar dağ gibi yığılmış, yıllardır giyilmediği halde dört tane depolama kutusu daha alınmış ve doldurulmuş, kutuların üstünde biriken tozla yazı yazılabilir. Yatak başlığına yerleştirilen çekmecede, şarj kabloları bir yığın haline gelmiş, eski telefonlar bir tuğla gibi yığılmış, birkaç sızıntı yapan pil, kullanılmayan üç anahtar seti var, hatta bir kenarda yalnız bir gözlük camı, hangi gözlükten düştüğünü kimse hatırlamıyor.
Banyodaki köşede, şampuan denemeleri ve otelden getirilen tek kullanımlık diş fırçaları yarım sepet dolusu birikmiş, etiketleri sararmış, ama hep “otelde kalınca kullanırım” diye düşünülüyor, sonuç olarak giderek daha fazla birikiyor, ayak yıkama lavabosuna bile yer kalmıyor. Tüm ev, içine doldurulmuş bir çekmece gibi, nefes almakta zorlanıyor, ama sürekli yeni "belki faydalı olur" şeyler ekleniyor. #山寨季来了？# #Gate 6月透明度报告#