Kripto dünyasında uzun süre kaldıktan sonra, bu dünyanın soğuk ve hassas bir makine gibi olduğunu düşünüyorum, bizler dişlilere sıkıştırılmış parçalarız - ne kadar uzun süre dönersek, üzerimizdeki "insanlık" o kadar azalıyor.
Burada vücut sıcaklığımızı korumayı kimse öğretmedi. Her gün K çizgilerinin dalgalanmalarına bakarak, her an patlayacak bir volkanı gözetler gibi, sinirler dönemler, sözleşmeler, yeni anlatılar tarafından sürekli çekiştiriliyor, ta ki yaşam sadece kırmızı ve yeşil yükseliş ve düşüş renklerinden ibaret kalana dek. Piyasa kötü gittiğinde, nefes almak bile boğucu bir his veriyor, günler formalin içinde bekletilmiş gibi, sert ve boğucu.
Onlar diyor ki piyasa insan doğasının bir sınav alanı, ama biz bu "sınav yapanlar" ise her gün tekrarlanan işlemler içinde en temel algımızı kaybettik. "Önemsemek" kelimesini nazikçe nasıl söyleyeceğimizi unuttuk, başkalarının sunduğu sıcaklığı da kabullenmeyi öğrenemedik. O yumuşak, atan duygular, K çizgilerinin dişleriyle paramparça oldu. Bazen hesabımda yatan birkaç milyon U'ya bakarken aniden bir kase sıcak noodle yemek istiyorum, ama birini beklemeye davet etme cesaretini bile bulamıyorum - büyük oyuncuların satış izlerini anlayabiliyoruz ama "bugün hava çok güzel" cümlesindeki duyguyu çözemiyoruz.
Bu çevre dev bir filtre gibi, tüm sıcaklıkları soğuk tonlara dönüştürüyor. Web3 merkeziyetsiz özgürlük diye bağırırken, sonunda bizi yalnız mahkumlar haline getiriyor, güven bile risk hesaplaması gereken bir işleme dönüşüyor. Ara sıra kalbimizi çarpıtan anlarla karşılaştığımızda, ilk tepkimiz yaklaşmak değil, "karşı taraf bir tuzak mı kuruyor" diye düşünmek oluyor. Sıcaklık lüks bir airdrop haline geldi, kimse kolayca tıklamaya cesaret edemiyor.
Burayı özgürlüğe giden bir gemi sanmıştım, sonra kendimi güvertede sıkışmış buldum, uzaklardaki havai fişekleri izlerken, havai fişeklerin gerçek sıcaklığını unuttum. "Seni seviyorum" diyen anlarda kızaran, bir selamla kalbim alev alev olan o anlar kaybolmadı, sadece ticaret kayıtlarının aralarına saklandı, "yeterince rasyonel değil" denmesinden korktuk.
Ama belki de gerçek "kripto dünyası hayatta kalma kuralları", insanî duygulardan vazgeçmekte değil. Kırmızı ve yeşil K çizgileri arasında, hâlâ bir yere sıcak bir çorba koyabilecek ve samimi bir söz alacak kadar yer bırakabilmektir.
Gelecekteki kendine bir mesaj bırak: Hızla mükemmel bir ticaret makinesi olma, önce açlık, yorgunluk ve heyecan duyan sıradan bir insan ol. Belki dengeyi bulamayacaksın ama en azından insanlığın güzellikleri için duracak olan kendini kaybetme.
Arkadaşım, bu duvarın önünde durduğunda, içeri girmenin oranını mı hesaplıyorsun, yoksa dışardaki rüzgarı mı özlüyorsun?
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Kripto dünyasında uzun süre kaldıktan sonra, bu dünyanın soğuk ve hassas bir makine gibi olduğunu düşünüyorum, bizler dişlilere sıkıştırılmış parçalarız - ne kadar uzun süre dönersek, üzerimizdeki "insanlık" o kadar azalıyor.
Burada vücut sıcaklığımızı korumayı kimse öğretmedi. Her gün K çizgilerinin dalgalanmalarına bakarak, her an patlayacak bir volkanı gözetler gibi, sinirler dönemler, sözleşmeler, yeni anlatılar tarafından sürekli çekiştiriliyor, ta ki yaşam sadece kırmızı ve yeşil yükseliş ve düşüş renklerinden ibaret kalana dek. Piyasa kötü gittiğinde, nefes almak bile boğucu bir his veriyor, günler formalin içinde bekletilmiş gibi, sert ve boğucu.
Onlar diyor ki piyasa insan doğasının bir sınav alanı, ama biz bu "sınav yapanlar" ise her gün tekrarlanan işlemler içinde en temel algımızı kaybettik. "Önemsemek" kelimesini nazikçe nasıl söyleyeceğimizi unuttuk, başkalarının sunduğu sıcaklığı da kabullenmeyi öğrenemedik. O yumuşak, atan duygular, K çizgilerinin dişleriyle paramparça oldu. Bazen hesabımda yatan birkaç milyon U'ya bakarken aniden bir kase sıcak noodle yemek istiyorum, ama birini beklemeye davet etme cesaretini bile bulamıyorum - büyük oyuncuların satış izlerini anlayabiliyoruz ama "bugün hava çok güzel" cümlesindeki duyguyu çözemiyoruz.
Bu çevre dev bir filtre gibi, tüm sıcaklıkları soğuk tonlara dönüştürüyor. Web3 merkeziyetsiz özgürlük diye bağırırken, sonunda bizi yalnız mahkumlar haline getiriyor, güven bile risk hesaplaması gereken bir işleme dönüşüyor. Ara sıra kalbimizi çarpıtan anlarla karşılaştığımızda, ilk tepkimiz yaklaşmak değil, "karşı taraf bir tuzak mı kuruyor" diye düşünmek oluyor. Sıcaklık lüks bir airdrop haline geldi, kimse kolayca tıklamaya cesaret edemiyor.
Burayı özgürlüğe giden bir gemi sanmıştım, sonra kendimi güvertede sıkışmış buldum, uzaklardaki havai fişekleri izlerken, havai fişeklerin gerçek sıcaklığını unuttum. "Seni seviyorum" diyen anlarda kızaran, bir selamla kalbim alev alev olan o anlar kaybolmadı, sadece ticaret kayıtlarının aralarına saklandı, "yeterince rasyonel değil" denmesinden korktuk.
Ama belki de gerçek "kripto dünyası hayatta kalma kuralları", insanî duygulardan vazgeçmekte değil. Kırmızı ve yeşil K çizgileri arasında, hâlâ bir yere sıcak bir çorba koyabilecek ve samimi bir söz alacak kadar yer bırakabilmektir.
Gelecekteki kendine bir mesaj bırak: Hızla mükemmel bir ticaret makinesi olma, önce açlık, yorgunluk ve heyecan duyan sıradan bir insan ol. Belki dengeyi bulamayacaksın ama en azından insanlığın güzellikleri için duracak olan kendini kaybetme.
Arkadaşım, bu duvarın önünde durduğunda, içeri girmenin oranını mı hesaplıyorsun, yoksa dışardaki rüzgarı mı özlüyorsun?
#ETH# #BTC# #币圈#